Organizacja przestrzeni, tak by było bezpiecznie i zgodnie z przepisami, to kolejny ważny element gospodarki magazynowej.
Z artykułu dowiecie się:
– co powinno obejmować wewnętrze rozplanowanie powierzchni magazynowej,
– jakie elementy składają się na organizację magazynu,
– jakie są podstawowe układy technologiczne magazynów,
– jak wygląda prawidłowe zagospodarowanie przestrzeni strefy składowej, strefy przyjęć i wydań,
Zapraszamy po więcej informacji na temat gospodarki magazynowej. Wcześniejsze artykuły mówią m.in. o rodzaju i przeznaczeniu magazynów, oraz procesach jakie w nich zachodzą.
– https://prestige-eck.pl/wp/blog/gospodarka-magazynowa/
– https://prestige-eck.pl/wp/blog/procesy-magazynowe/
Zapraszamy również na szkolenia z zakresu gospodarki magazynowej:
https://prestige-eck.pl/wp/logistyka-transport/organizacja-procesu-magazynowego/
https://prestige-eck.pl/wp/logistyka-transport/innowacyjne-technologie-magazynowania-2-dni/
Organizacja przestrzeni magazynowej
Wewnętrzne rozplanowanie powierzchni magazynowej powinno obejmować:
– wyznaczenie głównych dróg transportowych i przejazdów oraz przejść,
– wyznaczenie poszczególnych miejsc składowania z zachowaniem potrzebnych przejść między rzędami pól składowania,
– wyznaczenie miejsc odbioru i miejsc wydawania materiałów,
– wyznaczenie przestrzeni na pomieszczenia biurowe i administracyjne.
Aby zapewnić jak najlepsze wykorzystanie światła naturalnego w magazynie, należy rzędy regałów, półek, stojaków itp. umieszczać w kierunku prostopadłym do ścian.
Wzdłuż większych magazynów powinien być przejazd zapewniający ruch w dwóch kierunkach, poza tym w magazynach powinny być przejazdy poprzeczne do każdych drzwi wejściowych. Szerokość przejazdowa powinna być równa szerokości drzwi.
Szerokość przejść między urządzeniami do składowania lub między stosami ułożonego materiału powinna wynosić od 0,75m do 1,0 m, jeżeli natomiast przewiduje się w przejściu ruch wózków ręcznych, szerokość ta powinna wynosić od 1,1m do 1,2m.
Powierzchnię odbioru i sortowania, pakowania i wysyłki materiałów należy organizować w pobliżu drzwi od strony frontu wyładunkowego, natomiast powierzchnie przeznaczone do pakowania, wydawania i wysyłki – przy froncie załadunkowym.
Powierzchnie przeznaczone do odbioru i wydawania materiałów należy odgrodzić od reszty pomieszczenia balustradą.
W zależności od ilości zatrudnionych pracowników umysłowych w magazynie powinno być wydzielone odpowiednie pomieszczenie na biuro.
W przypadku, gdy magazyn stanowi oddzielny, zamknięty obiekt, w którym stale pracuje załoga, powinien on posiadać pomieszczenia socjalno – bytowe, czyli szatnię, umywalnię, natryski, WC, itp.
Zagospodarowanie magazynu
W dobrze zorganizowanym magazynie, dostępna przestrzeń jest całkowicie wykorzystana, a manipulacja zminimalizowana.
Zagospodarowanie magazynu obejmuje cztery elementy:
- Przestrzeń zajmowaną przez towary i sprzęt, na którym są składowane.
- Drogi manipulacyjne pomiędzy towarami dla bezpośredniego dostępu.
- Główne drogi transportowe pod kątem prostym.
- Inne drogi przeznaczone do wyładunku, załadunku itp.
Powierzchnię całkowitą magazynu (F) można podzielić na następujące elementy:
- powierzchnię składową (fs) – przeznaczoną do składowania towarów,
- powierzchnię manipulacyjną (fm) – na której wykonuje się czynności przewozu, przekładania, przenoszenia itp. ( drogi, ścieżki, place przy regałach)
- powierzchnię administracyjną (fa) – biura itp.
- powierzchnię pomocniczą (fp)- przeznaczoną na przyjmowanie, kontrolę i wydawanie materiałów,
- powierzchnię socjalną (fsoc) – która obejmuje urządzenia socjalne personelu.
Sama powierzchnia nie stanowi o możliwościach magazynu, bo przecież należy wykorzystać wysokość składowania. Istotniejszym więc elementem jest pojemność magazynu – czyli przestrzeń.
Zagospodarowanie przestrzeni magazynowej jest to rozmieszczenie względem siebie stref funkcjonalnych, uwarunkowane wewnętrznymi ustaleniami przepływu towarów oraz lokalizacją magazynu.
Uwarunkowania przepływu towarów przez magazyn mają zasadniczy wpływ na jego warunki działania, a w konsekwencji na sterowanie (zarządzanie) jego przepustowością.
Podstawowy składnik strukturalny przestrzeni magazynowej, czyli strefa składowa, ze względu na unifikację przestrzenną składowanych w niej towarów, powinna być racjonalnie wykorzystana. Pracochłonność transportu magazynowego, a także wykorzystanie przestrzeni wpływają na koszty magazynowania.
Pod względem organizacyjnym przestrzeń magazynową dzielimy na:
– strefę przyjęć,
– strefę składową,
– strefę kompletacji,
– strefę wydań.
Strefa przyjęć jest to wydzielona przestrzeń przeznaczona dla czynności organizacyjno – technologicznych związanych z przyjmowaniem towarów do magazynu.
Strefa składowa jest to wydzielona przestrzeń przeznaczona dla składowania oraz kompletacji przechowywanych w magazynie towarów.
Strefa kompletacji jest to wydzielona przestrzeń przeznaczona wyłącznie do kompletacji towarów według konkretnego zamówienia.
Strefa wydań jest to wydzielona przestrzeń przeznaczona dla czynności organizacyjno – technicznych związanych z wydaniem i ekspedycją towarów.
Układy technologiczne wyznaczają wzajemne powiązania stref magazynowych. Można wyróżnić następujące, podstawowe układy technologiczne magazynów:
– układ przelotowy,
– układ nieprzelotowy (workowy)
Układ przelotowy to taki układ, w którym strefy przyjęć i wydań zlokalizowane są po przeciwnych stronach budynku magazynowego.
Do głównych zalet tego typu układu można zaliczyć:
– uporządkowany układ wewnętrzny,
– duża szybkość przemieszczania ładunków,
– funkcjonalne rozgraniczenie stref składowych o różnych szybkościach obrotu,
– rozdział środków transportu zewnętrznego przyjęć i wydań,
– brak krzyżowania się dróg transportowych.
Wadami tego systemu są:
– niezależne zasilanie i wydawanie ładunków w strefie składowej,
– trudne organizacyjnie zapewnienie wykorzystania posiadanych środków transportowych,
– długa droga powrotu palet obrotu wewnątrzmagazynowego,
– konieczność utrzymywania dużych powierzchni placów przymagazynowych.
Układ przelotowy prosty, może być z powodzeniem stosowany:
– przy różnych postaciach jednostek ładunkowych,
– w przypadku rozdzielonych dostaw i odbiorów,
– dla magazynów o małym obrocie asortymentowym i dużych partiach dostaw materiałowych.
Podstawowymi zaletami tego układu mogą być:
– możliwość racjonalnego wydzielenia stref składowych o różnych szybkościach obrotu magazynowego,
– możliwość wydzielenia stref o różnej postaci, objętości i masie ładunków.
Główne wady można przedstawić jako:
– niezależne zasilanie i wydawanie ładunków w strefie składowej,
– duże zapotrzebowanie terenu działki magazynowej.
Układ taki może z powodzeniem być stosowany:
– przy różnych rozdzielnych formach dostawy i odbioru materiałów,
– dla magazynów o zróżnicowanym obrocie asortymentów towarowych.
Układ nieprzelotowy (workowy) to taki układ, w którym strefy przyjęć i wydań zlokalizowane są obok siebie z jednej strony magazynu.
Zaletami tego układu są bezsprzecznie:
– skoordynowany załadunek i wyładunek gniazd regałowych w strefie składowej,
– elastyczne kierowanie pracami w strefach przyjęć i wydań zależnie od potrzeb obrotu,
– optymalne scentralizowanie wyposażenia magazynu w rampy i place manewrowe.
Wadą jest zaś ograniczona długość frontów przeładunkowych przy ograniczonej działce.
Tego typu układ zalecany jest do stosowania dla:
– magazynów o różnym obrocie asortymentów towarowych i małych partiach dostaw,
– magazynów zmechanizowanych i zautomatyzowanych.
W praktyce spotykane są różnorodne warianty tych układów.
Wzajemny układ stref magazynowych jest kształtowany w zależności od:
– charakterystyki parametrów stałych i zmiennych magazynu, takich jak np. różnorodność postaci jednostek ładunkowych i potrzeba wyodrębnienia sektorów składowych (dla jednostek paletowych, pojemnikowych, pakietowych), częstotliwość dostaw i wydań towarów, sposób dostaw i odbiorów towarów (transport drogowy i kolejowy), charakterystyki kompletacji,
– stosowanej technologii składowania i rodzaju wyposażenia magazynowego oraz rozwiązania strefy kompletacji,
– lokalizacji magazynu na działce oraz ewentualnych wewnątrzzakładowych powiązań transportowych.
Elementy zagospodarowania przestrzeni składowej magazynu
- Ułożenie jednostek ładunkowych na powierzchni magazynu.
Jednostka ładunkowa to ładunek określonych wymiarów i ciężaru, uformowany w sposób umożliwiający zastosowanie mechanizacji robót ładunkowych oraz zapewniający jak najlepsze wykorzystanie powierzchni względnie przestrzeni ładownej środka transportowego i magazynu.
W użyciu powszechnym jednostką ładunkową przyjęto nazywać ładunek wraz z zespołem środków technicznych, umożliwiających jego ochronę, przemieszczanie i magazynowanie.
Wyróżniamy tu następujące podstawowe sposoby:
– Układ blokowy, polegający na ciasnym ułożeniu jednostek ładunkowych na powierzchni magazynu. W zależności od ilości asortymentu składowanego towaru tworzy się bloki dwu-, trzy- i wielorzędowe.
Zaletą tego systemu jest najlepsze wykorzystanie powierzchni magazynowej kształtujące się na poziomie 50 – 60%.
Wada to przede wszystkim brak możliwości bezpośredniego zabierania palet ze środka bloku i zachowania zasady FIFO (pierwsze przyszło – pierwsze wyszło).
Układ blokowy najczęściej jest stosowany w przypadku małej liczby asortymentów o dużej liczbie towarów w każdym z nich.
FIFO (first in – first out) – „pierwsze przyszło – pierwsze wyszło” to w gospodarce magazynowej zasada, że towary najdłużej składowane wydawane są w pierwszej kolejności.
Układ rzędowy, polegający na ułożeniu jednostek ładunkowych w rzędach, umożliwiających swobodny dostęp do każdej z nich. W zależności od ilości towaru w poszczególnych asortymentach stosy mogą zajmować jedno lub więcej miejsc paletowych.
Zaletami tego systemu to swobodny dostęp do każdego asortymentu, przejrzystość i łatwość organizacyjna.
Wady to duża liczba dróg transportowych, niski wskaźnik wykorzystania powierzchni magazynowej (ok. 30 – 50%).
Układ rzędowy stosuje się najczęściej w przypadku magazynowania niewielu towarów zróżnicowanych asortymentowo (duża liczba asortymentów o małej liczbie towarów w asortymencie.
W ramach układu blokowego i rzędowego stosuje się ułożenia: równoległe, prostopadłe i skośne w zależności od usytuowania dłuższego boku jednostek ładunkowych do osi drogi manipulacyjnej.
Piętrzenie jednostek ładunkowych na powierzchni magazynu
Można tu wyróżnić następujące sposoby:
– Piętrzenie bez urządzeń do składowania, polegające na układaniu paletowych jednostek ładunkowych bezpośrednio jedna na drugiej w stosie, bez użycia urządzeń do składowania w postaci regałów.
Wyróżniamy: piętrzenie bezpośrednie, które polega na układaniu palet bezpośrednio na górnej warstwie ładunku uformowanego na palecie niżej ułożonej w stosie, przy czym wysokość stosu zależy od wytrzymałości na ściskanie piętrzonych ładunków, lub ich opakowania i stateczności stosu, oraz piętrzenie pośrednie, które polega na wyposażeniu jednostek ładunkowych uformowanych na paletach płaskich w nadstawki paletowe lub stosowanie palet skrzyniowych
– Piętrzenie w urządzeniach do składowania, stosowane dla jednostek ładunkowych uformowanych na paletach płaskich z ładunków o małej wytrzymałości na ściskanie lub nieregularnym kształcie oraz jednostek ładunkowych częściowo rozformowanych, przy mechanizacji i automatyzacji prac magazynowych.
Stosuje się tu następujące sposoby składowania w systemie regałowym:
w regałach stałych, regałach przesuwnych, regałach przepływowych, regałach zblokowanych itd.
Luzy manipulacyjne
W celu uzyskania możliwości prawidłowego i bezawaryjnego operowania jednostkami ładunkowymi (paletami, pojemnikami, pakietami) w magazynie niezbędne jest zachowanie tzw. luzów manipulacyjnych. Luzy manipulacyjne dla palet o wymiarach 800x1200mm wynoszą po 100mm dla obu wymiarów. Wymiary miejsca paletowego wynoszą więc 900x1300mm.
Przejścia i drogi manipulacyjne między regałami i stosami palet
W magazynach przejścia poprzeczne między regałami, przy ich ręcznej obsłudze, powinny mieć szerokość 800 – 1200 mm, w zależności od wykonywanych operacji i wymiarów przemieszczanych ładunków.
Szerokość dróg manipulacyjnych jest uwarunkowana parametrami geometrycznymi i ruchowymi środka transportowego oraz położeniem jednostki ładunkowej (długość czy szerokość) przewożonej przez ten środek. Musi być ona powiększona o luzy bezpieczeństwa, to jest o pas na szerokości drogi, który wynosi ok. 300 mm. Szerokość tę określa się indywidualnie dla każdego rodzaju środka transportu magazynowego na podstawie charakterystyki eksploatacyjnej podanej w kartach katalogowych środków transportowych.
Przejścia te wynoszą orientacyjnie dla wózków jezdniowych przewożących jednostki ładunkowe na szerokość palety:
– dla wózka podnośnikowego z widłami czołowymi – ok. 3200 mm,
– dla wózka podnośnikowego z widłami wysuwnymi – ok. 2500 mm,
– dla wózka podnośnikowego z widłami obrotowo-przesuwnymi – ok. 1500 mm,
– dla wózka kompletacyjnego – ok. 1500 mm,
– dla układnicy międzyregałowej – ok. 900 mm.
Przy stosowaniu do prac magazynowych uchwytów specjalnych przy środkach transportowych należy uwzględnić dodatkowo ich długość przy ustalaniu szerokości dróg manipulacyjnych. Od rodzaju stosowanego wózka podnośnikowego zależy wykorzystanie powierzchni i pojemności strefy składowej.
Zagospodarowanie przestrzeni strefy składowej
Zagospodarowanie przestrzeni składowej jest to sposób rozmieszczenia w niej jednostek ładunkowych, towarów i dróg manipulacyjnych, zapewniający swobodny dostęp do poszczególnych asortymentów towarowych oraz gwarantujący przestrzeganie w procesie magazynowym m.in. zasady FIFO.
Właściwy sposób zagospodarowania przestrzeni powinien zapewniać:
– dostęp do każdego asortymentu towarów,
– wysoki stopień wykorzystania powierzchni i wysokości strefy,
– swobodne i bezpieczne manipulowanie przyjętymi w procesie technologicznym urządzeniami do transportu w strefie składowej.
Ponieważ składowanie towarów w magazynie ma charakter przestrzenny, należy uwzględniać wysokość do jakiej można je składować.
Wysokość użytkowa to odległość od powierzchni podłogi budynku do dolnego punktu podciągu dachu budynku.
Wysokość składowa to wysokość, do której jest możliwe składowanie jednostek ładunkowych w magazynie, uwzględniająca wymiary wysokości użytkowej i wysokości bezpieczeństwa.
Wysokość bezpieczeństwa to odległość pomiędzy najniższym punktem podciągu a górną powierzchnią stosu ładunków, która wynosi minimum 50 cm.
Wysokość składowa, jaka może być wykorzystana przy piętrzeniu jednostek ładunkowych zależy od wysokości jednostki i sposobu piętrzenie, a więc:
– bez urządzeń do składowania, gdy jednostki ładunkowe wykazują dostateczną wytrzymałość oraz stateczność przy formowaniu z nich stosu zaleca się piętrzenie do wysokości 4 warstw,
– w urządzeniach do składowania (regałach paletowych) jest zalecane piętrzenie w zależności od modernizowanego lub projektowanego budynku magazynowego.
Przy piętrzeniu w regałach należy uwzględnić luzy na wkładanie jednostek ładunkowych do gniazda regałowego (ok. 20 cm), grubość półek oraz odległość pierwszej kondygnacji regału od poziomu podłogi.
Parametry przestrzenne strefy składowej
Dysponując ustaloną liczbą jednostek ładunkowych oraz modułami magazynowymi, możemy określić wstępnie parametry przestrzenne strefy składowej w następujący sposób:
- Oszacować parametry wysokości strefy składowej.
Parametry wysokości strefy ustalamy dopuszczalną liczbą warstw składowania jednostek ładunkowych (wynikającą np. z przyjętych parametrów sprzętu transportowego, wysokości składowej itp.).
- Oszacować parametry powierzchni strefy składowej.
Główne drogi transportowe
Główne drogi transportowe zapewniają dostęp do dróg manipulacyjnych oraz komunikację wewnątrz magazynową.
Liczba i szerokość dróg są uwarunkowane:
– wymaganiami przepływu towarów,
– wymaganiami przeciwpożarowymi i ewakuacyjnymi.
Wymagania przepływu towarów zależą od:
– intensywności ich ruchu,
– rejonu eksploatacji,
– istnienia ruchu pieszego na drogach,
– typem przemieszczających się wózków, zwłaszcza ich parametrami geometrycznymi
– rodzajem przewożonego ładunku (parametry geometryczne i stateczność ładunku)
Szerokość podstawowych dróg transportowych w magazynie należy ustalić na podstawie normy PN-68/M-78010. Szerokość zakrętu należy tak dobierać, aby luz manipulacyjny między obrysem środka transportowego (ładunku) a skrajnią drogi wynosił minimum 30 cm.
Długości dróg ewakuacyjnych, w tym wyjście awaryjne oraz awaryjne przejścia i bramy przeciwpożarowe, są określone przepisami administracyjnymi dotyczącymi warunków, jakim powinny odpowiadać budynki.
Zagospodarowanie strefy przyjęć
Zagospodarowanie strefy przyjęć jest to rozmieszczenie w niej stanowisk roboczych, kontrolnych, pól odkładczych oraz dróg zapewniających funkcjonalny i sprawny przepływ towarów z frontu przeładunkowego do miejsca przekazania w strefie składowej.
Czynnikami wewnętrznymi, wpływającymi na zagospodarowanie strefy przyjęć są:
– organizacja pracy (system stanowiskowy, system przepływowy),
– wymagania kontroli,
– rodzaj stosowanych środków transportu magazynowego,
– rodzaj stosowanych urządzeń do składowania na polach odkładczych.
Czynnikami zewnętrznymi są najczęściej:
– postać przyjmowanych towarów,
– zróżnicowanie asortymentowe dostaw,
– wielkość obrotu dobowego,
– długość i rozwiązanie frontu przeładunkowego.
Do powierzchni, które należy wyliczyć indywidualnie należą:
– powierzchnia odkładcza dla rozładowywanych dostaw (bardzo ważna ze względu na czas przeładunków),
– powierzchnia odkładcza dla opakowań,
– powierzchnia robocza dla czynności związanych z rozformowywaniem dostaw, segregacją, sortowaniem i formowaniem jednostek ładunkowych,
– powierzchnia kontroli przeznaczona do wykonania czynności kontrolnych związanych z przyjęciem towarów,
– powierzchnia depozytów do przejściowego składowania towarów nie stanowiących przychodów magazynowych,
– powierzchnia administracyjno – socjalna przeznaczona do prac administracyjnych oraz zapewnienia warunków sanitarnych.
W celu wyznaczenia wielkości powierzchni strefy przyjęć należy:
- ustalić dane wyjściowe (objętościowa wielkość dobowych przyjęć, postać i wielkość dostarczanych partii towarów),
- określić proces technologiczny w strefie przyjęć,
- obliczyć wielkości powierzchni pól odkładczych,
- obliczyć wielkość powierzchni manipulacyjnej.
Zagospodarowanie strefy wydań
Zagospodarowanie strefy wydań to rozmieszczenie w niej pól odkładczych oraz dróg zapewniających funkcjonalny i sprawny przepływ towarów z miejsca przekazania (strefa składowa, strefa kompletacji) do frontu przeładunkowego wydań.
Do głównych czynników zagospodarowania strefy wydań należą:
– długość i rozwiązanie frontu przeładunkowego,
– postać wydawanych towarów,
– organizacja pracy w strefie,
– wielkość obrotu dobowego,
– rodzaj stosowanego wyposażenia magazynowego.
Do powierzchni, które należy indywidualnie obliczyć należą:
- powierzchnia odkładcza dla towarów do wydań,
- powierzchnia manipulacyjna,
- powierzchnia administracyjno – socjalna.
W celu wyznaczenia wielkości powierzchni strefy wydań należy:
– ustalić dane wyjściowe (obrót dobowy wydań, postać i wielkość wydawanych partii towarów),
– określić proces technologiczny,
– obliczyć wielkości powierzchni pól odkładczych,
– obliczyć powierzchnię administracyjno – socjalną,
– ukształtować lokalizację strefy względem stref składowej, kompletacji i długości frontu przeładunkowego.
Ze względu na znaczącą rolę stref przyjęć i wydań w procesie magazynowym należy ich technologię i powierzchnię określać perspektywicznie na wartości szczytowe. Zbyt mała powierzchnia tych stref znacznie ogranicza działanie, tworząc „wąskie gardła”, które wpływają na pracę strefy składowej oraz obniżają szybkość działania na frontach przeładunkowych.
W dobrze zorganizowanym magazynie jego przestrzeń powinna być w pełni wykorzystana a manipulacje towarami zminimalizowane
W każdym zagospodarowaniu magazynu są zawarte następujące elementy:
– przestrzeń składowa dla jednostek ładunkowych z towarami wraz z drogami manipulacyjnymi,
– główne drogi transportowe rozmieszczone pod kątem prostym do dróg manipulacyjnych wraz z wyjściami przeciwpożarowymi,
– strefy przyjęć, wydań i kompletacji towarów
– pomieszczenia administracyjne, socjalne i pomocnicze.
Sposób zagospodarowania magazynu zależy od:
- układu technologicznego magazynu,
- wielkości i wyposażenia strefy składowej,
- potrzeb wyodrębnienia strefy kompletacji,
- metod pracy oraz wyposażenia magazynowego w obrębie stref przyjęć i wydań.
Połączenia tych elementów wymagają wariantowego spojrzenia ze względu na różnorodność rozwiązań organizacyjno – technicznych, które w konsekwencji wpływają na koszty inwestycyjne i eksploatacyjne przyszłego magazynu.
Dla każdego rozwiązania ważne jest, aby przepływ towarów przez magazyn był płynny i przejrzysty, nie powodował krzyżowania się dróg przepływu i „wąskich gardeł” w przepływie.
Decyzje np. związane z wyodrębnieniem kompletacji, należy podejmować po analizie możliwości jej przeprowadzenia w strefie składowej, co jest związane z możliwością dostępu do wszystkich asortymentów towarowych na pierwszej lub pierwszej i drugiej kondygnacji regałów składowych.
Takie prowadzenie kompletacji z kolei powoduje zwiększenie szerokości przejść między regałami, które muszą być wówczas dostosowane do pracy wózka podnośnikowego oraz metod przeprowadzania kompletacji. W innych przypadkach, związanych ze specyfiką obrotu magazynu, należy wyodrębnić strefę kompletacji i wyposażyć w odpowiednie urządzenia, zależnie od przyjętego rozwiązania organizacyjno – technicznego.
Na potrzeby zarządzania należy przewidzieć w magazynie pomieszczenia na biura, pomieszczenia socjalne i pomocnicze. Usytuowanie tych pomieszczeń nie może zakłócać przepływu towarów i wykorzystania przestrzeni magazynu.
Należy zawsze pamiętać, że efektywność procesu magazynowego określa się przez:
- maksymalne wykorzystanie przestrzeni składowej magazynu.
- minimalizację czynności manipulacyjnych związanych z przemieszczaniem towarów przez magazyn od jego wejścia do wydania.
Temat opisaliśmy wyczerpująco, ale kompletną wiedzę można zdobyć tylko podczas szkoleń w Europejskim Centrum Kształcenia Prestige. O tym, że warto w nich uczestniczyć przekonują nasi kursanci:
https://www.opineo.pl/opinie/prestige-eck
Tematem jaki będziemy opisywać w następnym artykule będą: należności pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków socjalnych.